yaklaşık iki yıl önceydi..bir öğretmenden duymuştuk bu cümleyi...dışarıdan bakıldığında belki doğru..ama o an ben sevmemiştim bu cümleyi..belki kişiye olan ön yargımdan, belki anlamının varacağı noktadandır...
derinlere inildiğinde hissediliyor o canlılık..iş koşturmacası, evin sorumluluğu, yakın çevreye olan ilgi-alaka, sosyal çevrede dialoglar ve en önemlisi Allah-u Teala' ya vereceğimiz hesap...hayatımızı kaplıyor bir sürü olay-olgu-sorumluluk..
ve vicdanımızın sesi..bazen hiç durmadan çınlıyor kulaklarımızda... bazen de öyle bir sükut içinde devam ediyor ki...işte huzur bu anda beliriyor yanımızda..
akrabalarımın işlerine yardımcı olmaya çalışmak bahsettiğim huzura vesile olan en büyük adım..onların yüzündeki tebessümü görmek her şeye bedel..bende birkaç gündür bu tatlı yorgunlukların huzurunu yaşıyorum..iyilik yapmak, karşılık beklemeden iyiliği düşünmek temizliyor bedeni-ruhu..verdiğin bu güzel duygular için sonsuz şükürler Rabbim..
*****
ocak ayında belli bir süre iş yoğunluğu yaşamama rağmen okuduğum kitap sayısı 6 ve dergi sayısı 3 oldu..
mart ayına kadar sınavlarım da olmayacağına göre bu ay biraz daha yoğun okuyabilirim diye düşünüyorum..
hafta sonu iki yeni dergi ile tanıştım..psikiyatr dergisinden memnun kaldım..daha akademik ve ağır olacağını düşünmüştüm..
kafka okur ise edebiyat dergisi..
kitaplarım da güzel gidiyor..
şu aralar belki de en çok kullandığım kelimeyi başlık yapmışsınız çok şaşırdım :) gerçekten o kadar haklı bir cümle ki şöyle etrafımda emekli olan insanlara bakıyorum kendini bırakınca hastalıktan sıkıntıdan kurtulamıyorlar. oysa yaptığınız bir iş olunca hem beynimizi hem de vücudumuzu zinde tutmuş oluyoruz. güzel bir yazı olmuş teşekkürler :)
YanıtlaSilyaşam tarzımız benziyor o zaman..ne yapalım..boş durdukça nefsimizle olan mücadelemizi kaybediyoruz..zor olsa da yoğunluk güzel :) ben teşekkür ederim yorumunuz için..
Sil